23 فوریه 2023- یک مطالعه اخیر در دانمارک، نرخ شکستگی های تعدیل نشده بالاتر را در بیماران دیابتی گزارش کرده است، البته میزان شکستگی های استخوانی در فاصله ی سال های 1997 تا 2017 کاهش یافته است، به غیر از شکستگی مهره ها که در همه ی گروه ها افزایش یافته است. این مطالعه در ژورنالDiabetes Care منتشر شد.
بر اساس برآوردهای اخیر، 463 میلیون نفر در سراسر جهان تحت تاثیر دیابت نوع 1 و 2 قرار دارند، و 90 درصد از کل بیماران دیابتی به دیابت نوع 2، مبتلا هستند. پیش بینی می شود در دهه های آینده تعداد بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و نوع 1 به سرعت افزایش یابد. چندین مطالعه افزایش خطر شکستگی های استخوانی را در بین بیماران دیابت نوع 1 و 2نشان داده‌اند که بیشتر آنها بر روی خطرات شکستگی کل (غیر اختصاصی) یا نقاط اصلی شکستگی های ناشی از پوکی استخوان یعنی مهره‌ها یا لگن تمرکز دارند. همچنین، بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و نوع 1 در معرض خطر عوارض پس از شکستگی، بهبود طولانی مدت شکستگی و مرگ و میر بیشتر پس از شکستگی لگن هستند.
با توجه به پیشینه فوق،Andrea M. Burden و همکارانش از موسسه فناوری فدرال سوئیس(ETH) در زوریخ، قصد داشتند روند نرخ بروزمحل های مختلف شکستگی را برای دیابت نوع 1 و نوع 2 در مقایسه با بیماران بدون دیابت، در دانمارک در فاصله ی بین سال 1997 تا 2017، بررسی کنند.
برای این منظور، محققان بیماران 18 ساله و بالاتر را با شکستگی لگن، مهره، پا، ساعد یا مچ پا بین سال‌های 1997 تا 2017 از داده‌های ترخیص از بیمارستان های دانمارک، شناسایی کردند. در طول دوره ی مطالعه، نرخ بروزدر هر 10000 نفر-سال محاسبه شد. مقایسه ای بین میانگیننرخ بروزبرای پنج سال اول (1997-2001) و آخرین پنج سال (2013-2017) انجام شد. نسبت‌هاینرخ بروزشکستگی ها پس از تعدیل برای سندر بیماران دیابتی نوع 2 و 1 در مقایسه با افراد بدون دیابت، برآورد شد.
این مطالعه یافته های زیر را ارائه داد:
· نرخ بروزشکستگی در بیماران دیابتی نوع 1 یا 2 بیشتر از افراد بدون دیابت بود، به جز شکستگی های پا.
· نرخ بروزشکستگی لگن بین 5 سال اول و آخر، در بین بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، 1 و افراد بدون دیابت به ترتیب 47.0%، 35.2% و 23.4% کاهش داشت.در مقابل، نرخ بروزشکستگی مهره به ترتیب 18.5٪، 14.8٪ و 38.9٪ افزایش یافت.
· در حالی که نرخ های بروز تعدیل شده با سن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 در مقایسه با بیماران بدون دیابت افزایش یافته بود، نرخ های بروز تعدیل شده با سن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با بیماران بدون دیابت، در حال نزدیک شدن به هم بود.
نویسندگان افزودند: یافته‌های ما میزان شکستگی بالاتری را در بیماران دیابت نوع 1 نسبت به افراد بدون دیابت، تأیید کرد. در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 و 2، و همچنین در بیماران بدون دیابت، نرخ بروز شکستگی‌های اصلی ناشی از پوکی استخوان کاهش یافته، یا به نظر می‌رسد به غیر از شکستگی‌های بالینی مهره‌ها، ثابت مانده است.
محققان پیشنهاد کردند که این روند کاهشی ممکن است به دلیل مدیریت بهتر دیابت، از جمله آگاهی از افزایش خطر شکستگی در دیابت، اقدامات پیشگیری از شکستگی، و درمان‌های ضد دیابت باشد.
آنها افزودند بروز بیشتر شکستگی های ناشی از پوکی استخوان، به ویژه شکستگی لگن، در دیابت نوع 1 نیازمند توجه بیشتر است، از جمله این که لازم است مطالعات پیشگیری در زمینه ی شکستگی در دیابت انجام گردد و اقدامات پیشگیری از شکستگی در بخش های بالینی اجرا شود. علاوه بر این، نیاز به بررسی نرخ شکستگی ها در زیر گروه های دیابت نوع 2 ، وجود دارد.
رفرنس:
Annika Vestergaard Kvist, Mohamad I. Nasser, Peter Vestergaard, Morten Frost, Andrea M. Burden; Site-Specific Fracture Incidence Rates Among Patients With Type 1 Diabetes, Type 2 Diabetes or Without Diabetes in Denmark (1997–2017). Diabetes Care 2023; dc221004. https://doi.org/10.2337/dc22-1004
منبع خبر:
https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/diabetes-patients-may-have-higher-rates-of-fracture-finds-study-107405